Going on towards the end… but not yet:)

Het is alweer een tijd geleden sinds ik mijn vorige blog heb geschreven, waardoor verschillende mensen mij erop attent maakten dat het weer tijd werd voor een update. Dit was niet bewust gedaan, alleen doordat het leven hier zo ‘normaal’ begon te worden, is de blog schrijven erbij ingeschoten. Van een van jullie heb ik een kaart gekregen waarvan op de envelop staat: ‘openmaken een maandje voordat je naar huis gaat’. Dat herinnert me eraan dat ook aan deze stage (bijna) een einde komt. Nouja, bijna… nog tweeënhalve week. Bij die tijd is het zo ongeveer eind Juli, waarna ik in Augustus een maand vakantie mag vieren hier in de United States. Tot zover heb ik enkel een trip naar Seattle geboekt, de rest van de tijd ga ik waarschijnlijk gebruiken om de omgeving buiten Boston verder te verkennen. In Maine (de staat boven Massachusetts, waar Boston de hoofdstad van is) ligt bijvoorbeeld een natuurpark waar mijn vorige kamergenoot nu op kamers zit. En ook kijk ik uit naar ‘gewoon’ vakantie vieren.
De stage zelf is inmiddels officieel afgesloten, dat wil zeggen dat het cijfer bekend is. De resterende weken zijn dus echt bedoelt om mee te werken bij Arup, en schoolopdrachten zijn niet meer relevant. Het cijfer is overigens een voldoende, waar ik erg blij mee was. Het was een positief eindgesprek, waarin wederzijdse waardering werd uitgesproken. Momenteel ben ik bezig om de (verbredende) training van Rhino 3D te volgen. Dat is erg leuk, je kunt met dit programma letterlijk alles in 3D tekenen. Van bad eendjes tot complete gebouwen!

Qua werk is het momenteel rustig, omdat het hier ook zomer is. Werkende Amerikanen kennen echter geen zomervakantie, wat ervoor zorgt dat de meesten op het kantoor hooguit een weekje vrij nemen in de maanden juni-augustus. Ze reageren verontwaardigd wanneer je verteld dat Nederlanders vaak 3 weken vakantie hebben, en vragen zich dan af hoe het werk dan toch op tijd opgeleverd kan worden… Maar doordat de meesten dus gewoon doorwerken en het relatief rustig is, kan ik de tijd gebruiken voor de software trainingen.
Een tijdje terug (3 weken ongeveer) was het niet echt rustig. Als structural team hadden we een groot project in Vietnam dat op schematisch design ontworpen moest worden: een universiteits campus van ongeveer 30 gebouwen, een aantal loopbruggen en overige constructies. Dit leidde ertoe dat we de deadline net aan hadden gehaald, maar hiervoor moesten we die vrijdagavond wel doorwerken 23:30. Dit klinkt misschien enorm work aholic, gek of wat meer. Maar doordat we het als team goed met elkaar kunnen vinden was de avond voorbij voordat we er erg in hadden, en eigenlijk was het een gave ervaring! De overuren mocht ik die week erna vrij nemen. Dit kwam goed uit, want die week erna kwam een zeer goede vriend uit Nederland mij opzoeken.

De eerste week verbleven we in Boston, en werkte ik overdag gewoon door. ’s Avonds voelde echter iedere dag als een grote vakantie (wat eigenlijk al een paar maanden het geval is). We gingen dan Boston bekijken, uiteten of sporten. Hij bleef zich verbazen over het eten hier, en zei meerdere malen: je blijft hier ook maar eten. Dat is ook wel waar, alles blijft hier groot, veel, meer en meest. Toch bevalt het nog steeds moet ik zeggen:) De Nederlandse maten zullen straks wel weer wennen zijn. In het weekend dat we nog in Boston waren, zijn we naar de Harbor Islands geweest. Dit zijn de eilanden die voor Boston liggen. Met de boot voeren we ernaar toe, wat een geweldig uitzicht op de skyline van Boston gaf.
Vervolgens zijn we de tweede week naar Washington vertrokken, en dat was een geweldige ervaring. De gebouwen en monumenten die je normaalgesproken op t.v. ziet, stond je nu ineens naast! The white house, the Capitol, Washington memorial, Lincoln memorial en the Arlington begraafplaats hebben we onder anderen bezocht. Op die begraafplaats ligt J.F. Kennedy overigens begraven, en meerdere bekende personen. De stad zelf was ook erg mooi: luxe gebouwen, en brede straten. Het deed me denken aan Rome, maar dan moderner. Verder zijn we in Washington nog naar een baseball wedstrijd geweest, en hebben we het FBI-building gezien.
Als slot van ‘de vakantie’ zijn we (weer) naar New York geweest. In mei was ik er met mijn vorige kamergenoot al voor de tweede keer geweest, dus dit werd de derde keer. Het leek wel alsof ik die stad nooit zat werd, en met zijn tweeën hebben we dan ook volop genoten. 24/7 gaat het leven daar door, en dit keer zijn we ook ’s avonds naar Times Square geweest. Ongekend, wat een beleving! Daarnaast hebben we het pas geopende 9/11 Memorial Museum gezien. Dit was erg indrukwekkend, je herbeleefde als het ware de ramp op nieuw. Ook waren er exposities van de aanslagen op het Pentagon en de mislukte aanslag op het Capitol. Het museum is trouwens ontworpen door Arup… wie anders:) Natuurlijk hebben we ook in New York het Nederlands elftal flink aangemoedigd in de Dutch Borrel bar op Times Square. Het was er zo vol dat we naar de overflow location moesten. Het was alsof er ineens Nederlanders vanuit alle hoeken van New York naar Times Square kwamen. Een hele beleving, en vooral heel veel lol.

Toen nog wel (wedstrijd tegen Costa Rica).

Tijdens de World Cup ben ik iedere dag wanneer het Nederlands Elftal moest spelen in Nederlands tenue naar het werk gegaan. Het was verbazingwekkend hoe aanstekelijk dat werkte, een internationaal bedrijf is dan ook extra leuk. Brazilianen, Columbianen, Ieren en Engelsen moedigden hun land (fanatiek) aan. Sommigen trokken ook hun nationale shirt aan. Amerikanen moedigden hun land ook aan, alleen ik weet gewoon niet hoe ik dat uit moet leggen. Amerikanen en voetbal klikt gewoon niet. Maar dan ook echt NIET!

Zoals ik al zei komt het einde van de stage er alweer aan. Daar moet ik nog wel echt aan wennen, en het maakt mij ervan bewust ik eind Augustus ook echt weer terug naar Nederland ga. Het leven hier voelt gewoon zo ‘normaal’ aan, wat er ook voor zorgt dat ik er optimaal van geniet. Doordat het nu zomer is, voelt het ook als 1 lange vakantie. Iedere dag na stage is er wel iets ter ontspanning te doen. Negen van de tien keer is dit sporten of muziek maken. Aan de andere kant heb ik natuurlijk ook weer veel zin om het gezin weer te zien. Bittersweet…
Vlak voordat ik naar huis ga zal ik nog een (korte) update plaatsen, maar voor wie meer wil weten: de mail staat altijd open!