Slapen op de bank, Obama, enjoyable internship!

Om bij het begin te beginnen…

Na geland te zijn op het vliegveld, begon het avontuur. Vier koffers in de hand, op naar de douane. Toen ik eenmaal buiten was werd ik opgehaald door twee studenten uit Boston, waar ik van tevoren contact mee had gehad. Zelf was ik het eigenlijk al helemaal vergeten, maar zij niet: met een Amerikaanse cupcake in de hand werd ik gefeliciteerd voor mijn verjaardag. Welcome to Boston!

Het eerste weekend heb ik vooral uitgerust, en een kijkje genomen waar mijn stageplek was. Zondag zijn we met de housmates naar Cape Cod geweest http://nl.wikipedia.org/wiki/Cape_Cod
Arup zelf bevindt zich in Cambridge, wat een van de vele steden en wijken rondom Boston downtown is. Boston zelf is niet groot. Maar door alle steden die er omheen liggen, is Boston een echte wereldstad. Allston is bijvoorbeeld zo’n wijk, en dat is ook de plaats waar het studentenhuis zich bevindt waar ik momenteel verblijf. De eerste week heb ik op een bank geslapen, momenteel op een luchtbed. Dat bevalt een stuk beter De stad is wel echt heel oud, omdat ze met veel dingen de nummer 1 was. Boston had bijvoorbeeld het eerste metronetwerk van de U.S., wat dan ook weer betekend dat het heel oud is. Muizen op de rails en een metro die midden op de weg uitvalt. Dat was in het begin wel even wennen, omdat de Google plaatjes Boston modern doen overkomen. Dit bleek echter alleen het centrum te zijn (downtown). Maar na er een week gewerkt te hebben, ben ik de stad steeds meer gaan waarderen. De oudheid en geschiedenis van de stad zijn echt het bezoeken waard, met name Cambridge is erg mooi! Iedere dag over de Harvard University lopen heeft wel wat… En de architectuur is om van te smullen.

De eerste stagedag was een aaneenschakeling van nieuwe ervaringen en avonturen. Tijdens de lunch werd ik mee uit eten genomen naar een typisch Amerikaans restaurant. Jawel: megahamburgers! (wat is mega in Amerika…?) Toen ik eindelijk deze bijzonder hoge toren van vlees, uien en wat wel niet meer op had, werd mij verteld dat het verplicht was om als aperitief een milkshake en appeltaart te nemen. Toen ik uiteindelijk gekozen had, bleek dat ik de enige was die gekozen had… ‘Just kidding man’ volgde erop. De sfeer was gezet!

Ook de inhoud van de stage is enorm, iedere dag leer ik meer dan ik kan bevatten. De stage is ruwweg in drie trainingen opgebouwd. Iedere training bestaat uit theorie/praktijk.
- Main calculations (pure wiskunde/mechanica toegepast op praktijksituaties)
- Structural design (met de hand schetsen, tekenen en berekenen van problemen in de praktijk)
- Analysis software (software om vervormingen van constructies te berekenen)
Voor iedere training is een aparte structural engineer de begeleider. Dus in feite heb ik niet een, maar drie stagebegeleiders, die een enorme diversiteit aan kennis overbrengen. De structural design training gaat over een praktijksituatie, de trap in het BSA: http://www.archdaily.com/209493/bsa-boston-society-of-architects-space-howeler-yoon-architecture/. Het bijzondere hieraan is, dat deze aan de tweede verdieping ‘hangt’. Dit is zeer uniek, en uiteraard ontworpen door Arup… De opdracht is om te schetsen hoe dit in elkaar steekt, en een berekening met de hand te maken van de krachten die door de trap opgenomen worden. Naast dit alles moet ik nog mijn verslagen schrijven voor Windesheim, en de tekenprogramma’s mij eigen maken. Al met al, een enorme, bijzondere uitdaging! Voor de structural design training ben ik erg enthousiast over. De diversiteit geniet ik van, en iedere dag ga ik met plezier naar stage.

Buiten de stage om ben ik het afgelopen weekend naar downtown geweest. En ja, ik moet toch een beetje op het geld letten, dus de markt was een unieke uitkomst om de kosten te besparen. De hoge torens ware impressive, en deden mij een beetje aan Chicago denken. Massief, luxe, echt het wassenaar van Amerika zoals Boston bekend staat. Zondag ben ik naar een kerk geweest in Boston zelf. In eerste instantie was ik op zoek naar het International Ministry, wat voorafgaand aan de dienst plaats zou moeten vinden. Maar door een incidenteel ontbijt ging dit niet door, dus ben ik met twee Chineese mannen naar het ontbijt geweest. Dit was heel bijzonder: met een diversiteit van vele culturen samen ontbijten in de kerk. Hierna vond de dienst plaats, die vergelijkbaar was met wat ik gewend ben van thuis uit. En ja, er was een (mooi!) orgel! Momenteel ben ik bezig met de organist om te kijken of ik daar eventueel kan gaan oefenen. Na de dienst was er een International Fellowship, waar ik ook naartoe ben geweest. Dat was heel bijzonder: allemaal mensen uit verschillende culturen, en samen uit de Bijbel lezen. Naast een orgel, ben ik ook nog naar een water polo club op zoek, maar de huisvesting was de afgelopen de grootste zorg.

Tot een halve dag geleden…

De studenten uit het huis waar ik de afgelopen weken heb verbleven, hebben aan de landlord gevraagd of het wettelijk mogelijk was om er een 12e huisgenoot bij te hebben. Dit bleek mogelijk te zijn. Toen alle studenten zelf ook toestemming hadden gegeven, kreeg ik het bericht dat ik hier kon blijven wonen!! Dat was een hele opluchting, en ik ben er erg dankbaar voor! Juist gisteren had ik wel twee andere opties gekregen, maar dan zou ik of alleen op een kamer moeten, of in een huis met jonge professionals moeten gaan wonen. Nu kan ik de rest van de tijd met leeftijdsgenoten blijven wonen: 12 studenten in één huis = gezelligheid Het komend weekend ga ik op zoek naar een bed en wat dingen om de kamer op te knappen. Kortom: komend weekend is er weer genoeg te doen.

Afgelopen week gebeurde er iets opmerkelijks. Afgezien van het feit dat de bussen erg oud zijn, net zoals de metro’s dus, stopte de bus ineens midden op de weg. Een uur lang stonden we vast. Nog nooit heb ik zo’n file gezien. Heel Cambridge leek geen beweging in te komen. Een klein uur nadat de bus gestopt was, werd duidelijk waarom: the president was in town. Een paar minuten later reed Obama vlak voor onze neus voorbij, begeleid door een grote colonne van beveiliging. Dat was wel apart, om Obama van zo dichtbij voorbij te zien rijden.

Het verslag zou ik nog veel langer kunnen maken, maar voor nu ga ik het hierbij laten. Wat ik nog wel kwijt wil, is dat ik enorm geniet!! Iedere dag leer ik een hoop, en niet alleen vakinhoudelijk en op stage. Ook het dagelijks leven hier is een levenservaring waar ik van leer. De cultuur was in het begin wel echt schakelen. Het is anders dan dat ik tot dan toe van de Amerikaanse cultuur had meegemaakt: veel Europeser. Wat bleek later: Boston is de meest Amerikaans-Europese stad van de U.S. Het leven op mezelf bevalt tot nu toe goed, op het koken na stagetijd na Voor mijn gevoel zit ik hier nog maar een paar dagen, maar de kalender verteld anders. Twee weken alweer, ze zijn voorbij gevlogen! Het feit dat ik nu een huis en mensen heb waar ik iets mee op kan bouwen, maakt me dankbaar.

De blog probeer ik zo up to date mogelijk te houden. Waarschijnlijk met een regelmaat van ongeveer twee weken zullen jullie een post zien verschijnen. Dit was het voor nu, tot de volgende keer!

P.s: als het uploaden straks goed gaat, kunnen jullie als het goed is ook de foto’s van afgelopen weken zien.